Author :
Abstract
|
Kendini damgalama; bireyin toplumda varolan olumsuz kalıp yargılarını kendi adına kabullenmesi, bunun sonucu olarak değersizlik, utanç gibi olumsuz duygular yaşayarak kendini toplumdan geri çekmesi olarak tanımlanmaktadır. Psikiyatrik tanı aldığında birey, kendini damgalamaya başlar ve bunu içselleştirerek kendine yükler. Bu yükleme işini yalnızca şizofreni tanısı almış bireyler yapmaz aynı zamanda bu hastaların aile üyeleri de yapar. Aile üyeleri, yakınının şizofreni tanısı almasından dolayı utanç duygusu yaşar, “hasta yakını olma” stereotipisini kendilerine yükleyerek toplumdan önce kendilerini damgalayabilmektedirler. Ailenin kendini damgalaması zamanla sosyal çekilmeye, tükenmişliğe, psikiyatrik belirtilere, benlik saygısı ve yaşam kalitesinde azalmaya sebep olmaktadır. Böylece, kendi sorunları nedeniyle hastalarına sosyal destek olamadıkları için hastaların tedavi almasının önündede engelleyici bir risk faktörü olabilmektedir. Bu nedenle, kendini damgalama, toplum ruh sağlığı açısından önemli bir risk oluşturmaktadır. Toplum ruh sağlığının geliştirilmesi ve bu risk yönetimi açısından psikiyatri hemşireleri ailede varolan kendini damgalamayı göz ardı etmemeli, çok iyi değerlendirmeli ve ele almalıdır. Aileye kendini damgalama konusunda farkındalık eğitimleri vermeil, kendini damgalama sebebiyle oluşacak risk faktörlerinin önlenmesinde aktif rol almalıdır. Bu derlemede, toplum ruh sağlığı açısından bir risk faktörü olabileceği düşünülen şizofreni hastalarının aile üyelerinin kendini damgalamalarının ve yol açacağı sorunlar açıklanmaya çalışılmıştır. Bu bilgiler, bakım veren ailelere ve psikiyatri hemşirelerine kendini damgalama konusunda ışık tutacağı düşünülmektedir. |
Keywords
Abstract
Self-stigma; It is defined as the individual's acceptance of the negative stereotypes existing in society, and as a result, withdrawing himself from society by experiencing negative emotions such as worthlessness and shame. When a person receives a psychiatric diagnosis, he/she begins to stigmatize himself/herself and internalizes it. This loading job is not only done by individuals diagnosed with schizophrenia, but also by family members of these patients. Family members feel ashamed because their relative is diagnosed with schizophrenia, and they can stigmatize themselves even before society does by imposing the stereotype of "being a patient's relative" on themselves. Over time, family self-stigma causes social withdrawal, burnout, psychiatric symptoms, and a decrease in self-esteem and quality of life. Thus, it can be a risk factor that prevents patients from receiving treatment because they cannot provide social support to their patients due to their own problems. Therefore, self-stigma poses a significant risk to public mental health. In terms of improving community mental health and managing this risk, psychiatric nurses should not ignore the self-stigma that exists in the family, but should evaluate and handle it very well. The family should be given awareness training about self-stigma and should take an active role in preventing risk factors that may arise due to self-stigma. In this review, we tried to explain the self-stigma of family members of schizophrenia patients, which is thought to be a risk factor for public mental health, and the problems it causes. It is thought that this information will shed light on self-stigma for caring families and psychiatric nurses.
